Ονειρεμένο φινάλε λες για έναν παίχτη που αγαπήθηκε όσο λίγοι απ' τους φιλάθλους μας.
Φυσιολογικό είπαν όλοι τότε. Ο Πέτζα χρωστάει στον ΠΑΟΚ, έφαγε ψωμί από τον ΠΑΟΚ, βρήκε καταφύγιο στην πόλη μας στα δύσκολα χρόνια του εμφυλίου και βοηθήθηκε, όντας παιδάκι ακόμα, στο να εκτοξεύσει την καριέρα του..Όχι πως είχε ταλέντο..Όχι πως καθόταν και μετά τις προπονήσεις και έριχνε περίπου 1000 σούτ επιπλέον για να βελτιωθεί..Όχι πως αν δεν ήταν αυτός στη μετά-Μπάνε εποχή ίσως η ομάδα να μη συνέχιζε τον πρωταθλητισμό. Όχι...Εμείς τον κάναμε άνθρωπο τον Πέτζα. Μόνος του δεν έκανε τίποτα...
Ο Πέτζα είναι ίσως η μοναδική περίπτωση αθλητή του ΠΑΟΚ που αφορίζεται τόσο πολύ, ενώ δεν έχει φορέσει φανέλα αντίπαλης ομάδας. Εκτός κι αν έχουμε αντιπαλότητα με τους Σακραμέντο Κινγκς και δε το ήξερα!
Είμαστε περίεργος λαός είναι γνωστό...Κράζαμε τον Μπάνε στην τελευταία του χρονιά πριν φύγει, μετά κράζαμε τη διοίκηση που δε τον κράτησε, όταν πήγε στην ΑΕΚ οι μισοί τον έκραζαν και οι άλλοι μισοί τον χειροκροτούσαν, όταν γύρισε για να κλείσει την καριέρα του τον αποθεώναμε και τώρα που είναι πρόεδρος του γυρίζουμε την πλάτη. Βγάλε άκρη τώρα!
Είμαστε περίεργος λαός είναι γνωστό...Κράζαμε τον Μπάνε στην τελευταία του χρονιά πριν φύγει, μετά κράζαμε τη διοίκηση που δε τον κράτησε, όταν πήγε στην ΑΕΚ οι μισοί τον έκραζαν και οι άλλοι μισοί τον χειροκροτούσαν, όταν γύρισε για να κλείσει την καριέρα του τον αποθεώναμε και τώρα που είναι πρόεδρος του γυρίζουμε την πλάτη. Βγάλε άκρη τώρα!
Ο μοναδικός αθλητής που δεν αποδοκιμάσαμε ποτέ ήταν ο Κόρφας! Στις μέρες μας αυτό που μετράει είναι το στυλ. Ο τρόπος...Δεν έχει σημασία αν θα φύγεις απο μια ομάδα, ούτε αν ΔΕ θα ξαναγυρίσεις, αλλά ΠΩΣ θα φύγεις και ΠΩΣ δε θα ξαναγυρίσεις. Πως θα το πλασάρεις και φυσικά μετά πως θα το πλασάρουν στον κόσμο οι δημοσιογράφοι, η διοίκηση, οι μάνατζερ κτλ.. Αθλητικό savoir vivre κατά κάποιον τρόπο ή περιτύλιγμα, παπατζηλίκι, φρού φρού κι αρώματα στην καθομιλουμένη!
Ο Στογιάκοβιτς, λοιπόν, έφυγε με τον καλύτερο τρόπο. Έπρεπε να φύγει, δε τον χωρούσε άλλο, όχι μόνο η Ελλάδα, αλλά κι η Ευρώπη ολόκληρη. Κι αν ακόμα ο Ευτύχης έστρωνε εκατομμύρια, όπως έλεγε, στα πόδια του για να μείνει και του έδινε αγαλματάκια του Μεγαλέξανδρου για σουβενίρ, εσύ τον δικαιολογούσες και έδειχνες ανωτερότητα λέγοντας πως "ο Πέτζα είναι για μεγάλα πράγματα, δε τον χωράει πλέον ο ΠΑΟΚ!".
Έτσι, λοιπόν, έφυγε σαν φίλος, εσύ αισθανόσουν περήφανος που είχες έναν παίχτη (που αναδείχτηκε από την ομάδα σου) να διαπρέπει στο ΝΒΑ, ο ΠΑΟΚ χρόνο με τον χρόνο μίκραινε κι εσύ περίμενες η επένδυση που έκανες πριν κάποια χρόνια να αρχίσει να αντ-αποδίδει και ο πρίγκηπας να έρθει πάνω στο λευκό του άλογο να σκάσει τα ωραία του εκατομμύρια για να ξαναγίνεις εσύ άνθρωπος. Όπως έκανες αυτόν δηλαδή τότε που ήταν παιδάκι...
Έτσι, λοιπόν, έφυγε σαν φίλος, εσύ αισθανόσουν περήφανος που είχες έναν παίχτη (που αναδείχτηκε από την ομάδα σου) να διαπρέπει στο ΝΒΑ, ο ΠΑΟΚ χρόνο με τον χρόνο μίκραινε κι εσύ περίμενες η επένδυση που έκανες πριν κάποια χρόνια να αρχίσει να αντ-αποδίδει και ο πρίγκηπας να έρθει πάνω στο λευκό του άλογο να σκάσει τα ωραία του εκατομμύρια για να ξαναγίνεις εσύ άνθρωπος. Όπως έκανες αυτόν δηλαδή τότε που ήταν παιδάκι...
Ε εκείνη η στιγμή που νόμιζες ότι έπρεπε να γυρίσει, ε εκεί χάλασε το γλυκό! Και ξαφνικά ο ΠΑΟΚτσής Πέτζα, ο Πρεσβευτής της ομάδας μας στο ΝΒΑ, ο έλληνας Κίνης, έγινε ξαφνικά ο αχάριστος, ο Σέρβος πορτοφολάς και ο ανεπιθύμητος. Λες και είχε υποχρέωση ή είχε υπογράψει συμβόλαιο ότι θα αναλάβει την ομάδα. Λες και έπρεπε να σκορπίσει έτσι τα λεφτά του σε ένα προϊόν που ούτε καν εμείς οι ίδιοι στηρίζουμε. Λες και δεν ήξερε τη διοικητική κατάσταση (που παρέμενε ακριβώς η ίδια 20 χρόνια μετά!) με τον Κατσαρή και την κουστωδία του...
Και μιλάμε για έναν άνθρωπο που ποτέ δε του άρεζαν τα μεγάλα λόγια, ποτέ δεν πούλησε ΠΑΟΚτσηδηλίκι στους οπαδούς και πάντα ήταν ξεκάθαρος στις προθέσεις του. Όπως ακριβώς έκανε και πριν 2 χρόνια όταν πολλοί θεωρούσαν σίγουρη την επιστροφή του, έστω και για λίγο, με αφορμή το λοκ-άουτ στο ΝΒΑ...:
«Το είπα και όταν έφτασα στη Θεσσαλονίκη σε εσάς που ήρθατε στο αεροδρόμιο. Η Ευρώπη είναι μια λύση που δεν υπάρχει αυτή την στιγμή στο μυαλό μου. Αν θέλω κάτι να πω θα το πω από μόνος μου. Και εμένα πολύ όμορφα θα μου ακουγόταν αν ήμουν στη θέση των φιλάθλων του ΠΑΟΚ να διαβάζω ότι θα παίξει ο Στογιάκοβιτς στην ομάδα. Δεν θέλω να εκμεταλλεύεται κανείς την αγάπη μου για τον ΠΑΟΚ. Δεν έχω μάθει στη ζωή μου να πουλάω παραμύθι και δεν θα το κάνω ούτε και τώρα. Αρχές Σεπτεμβρίου αναχωρώ για την Αμερική όπου θα πάνε σχολείο τα παιδιά μου, δεν έχω σκεφθεί την Ευρώπη, ειλικρινά, σαν μία λύση, προς το τέλος της καριέρας μου. Δεν έχω μπει σε αυτή την διαδικασία να το σκεφτώ. Έχουνε περάσει και 13 χρόνια από τότε που πέρασα στις ΗΠΑ, και θέλω να τελειώσω εκεί την καριέρα μου. Μαθαίνω όλο αυτό το διάστημα για όσα γράφονται για μένα και θεωρώ ότι ορισμένοι προσπαθούν να πλασάρουν κάτι χωρίς ουσιαστικά να υπολογίζουν τις δικές μου αποφάσεις. Προσωπικά έχω μιλήσει με τον Πρέλεβιτς είναι φίλος μου και ανταλλάσσουμε πάντα απόψεις. Δεν έχουμε κάνει καμία κουβέντα για τον ΠΑΟΚ και δεν μπορώ να καταλάβω για ποιο λόγο συνεχίζουν κάποιοι να γράφουν για μένα. Δεν έχουν βάση όλες αυτές οι πληροφορίες και δεν ξέρω από πού βγαίνουν. Σίγουρα όχι από εμένα...», αποκάλυψε για πρώτη φορά ο «Πέτζα».
Στη χώρα μας πολύ εύκολα απαξιώνουμε κάποιον. Όπως και πολύ εύκολα τον απογειώνουμε. Πολλές φορές μας συνεπαίρνει το συναίσθημα κι ο παρορμητισμός και ξεχνάμε γρήγορα. Δεν ισχύει παντού το "ουδείς πιο αχάριστος εκ του ευεργετηθέντος". Γιατί ο Πέτζα ευεργετήθηκε μεν, αλλά ευεργέτησε κιόλας. Γιατί μη μου πείτε πως ήταν πολλά τα 100 εκατομμύρια δραχμές τον χρόνο που έπαιρνε για τη διετία 96-98 με βάση την αξία του..
«Το είπα και όταν έφτασα στη Θεσσαλονίκη σε εσάς που ήρθατε στο αεροδρόμιο. Η Ευρώπη είναι μια λύση που δεν υπάρχει αυτή την στιγμή στο μυαλό μου. Αν θέλω κάτι να πω θα το πω από μόνος μου. Και εμένα πολύ όμορφα θα μου ακουγόταν αν ήμουν στη θέση των φιλάθλων του ΠΑΟΚ να διαβάζω ότι θα παίξει ο Στογιάκοβιτς στην ομάδα. Δεν θέλω να εκμεταλλεύεται κανείς την αγάπη μου για τον ΠΑΟΚ. Δεν έχω μάθει στη ζωή μου να πουλάω παραμύθι και δεν θα το κάνω ούτε και τώρα. Αρχές Σεπτεμβρίου αναχωρώ για την Αμερική όπου θα πάνε σχολείο τα παιδιά μου, δεν έχω σκεφθεί την Ευρώπη, ειλικρινά, σαν μία λύση, προς το τέλος της καριέρας μου. Δεν έχω μπει σε αυτή την διαδικασία να το σκεφτώ. Έχουνε περάσει και 13 χρόνια από τότε που πέρασα στις ΗΠΑ, και θέλω να τελειώσω εκεί την καριέρα μου. Μαθαίνω όλο αυτό το διάστημα για όσα γράφονται για μένα και θεωρώ ότι ορισμένοι προσπαθούν να πλασάρουν κάτι χωρίς ουσιαστικά να υπολογίζουν τις δικές μου αποφάσεις. Προσωπικά έχω μιλήσει με τον Πρέλεβιτς είναι φίλος μου και ανταλλάσσουμε πάντα απόψεις. Δεν έχουμε κάνει καμία κουβέντα για τον ΠΑΟΚ και δεν μπορώ να καταλάβω για ποιο λόγο συνεχίζουν κάποιοι να γράφουν για μένα. Δεν έχουν βάση όλες αυτές οι πληροφορίες και δεν ξέρω από πού βγαίνουν. Σίγουρα όχι από εμένα...», αποκάλυψε για πρώτη φορά ο «Πέτζα».
Στη χώρα μας πολύ εύκολα απαξιώνουμε κάποιον. Όπως και πολύ εύκολα τον απογειώνουμε. Πολλές φορές μας συνεπαίρνει το συναίσθημα κι ο παρορμητισμός και ξεχνάμε γρήγορα. Δεν ισχύει παντού το "ουδείς πιο αχάριστος εκ του ευεργετηθέντος". Γιατί ο Πέτζα ευεργετήθηκε μεν, αλλά ευεργέτησε κιόλας. Γιατί μη μου πείτε πως ήταν πολλά τα 100 εκατομμύρια δραχμές τον χρόνο που έπαιρνε για τη διετία 96-98 με βάση την αξία του..
Αυτός, λοιπόν, είναι ο Πρέντραγκ Στογιάκοβιτς και αυτοί είμαστε κι εμείς. Ίσως και να μπορούσε να κλείσει την καριέρα του στον ΠΑΟΚ έτσι για το γαμώτο...Ίσως πάλι και όχι γιατί πολύ απλά το σώμα του δε μπορούσε πλέον να ακολουθήσει και θα ήθελε να τον θυμούνται όλοι όπως τότε που σηκώθηκε για 3 μέσα στο ΣΕΦ και έκανε έναν ολόκληρο λαό να πανηγυρίζει αγκαλιασμένος. Είναι πως το βλέπει ο καθένας. Καμιά φορά όμως στη ζωή δεν υπάρχει μόνο το άσπρο και το μαύρο. Υπάρχει και το γκρι...
Εγώ πάντως αν ήμουν Πέτζα θα ήθελα να σταματήσω σαν πρωταθλητής του ΝΒΑ και συμπαίκτης του Νοβίτσκι και του Τζέισον Κιντ μπροστά σε 20.000 κόσμο και όχι σαν 7ος μπροστά σε 300 με αντίπαλο την Ελευσίνα και συμπαίκτη τον Καλλέ...Εσείς? Για σκεφτείτε το λίγο...
Εγώ πάντως αν ήμουν Πέτζα θα ήθελα να σταματήσω σαν πρωταθλητής του ΝΒΑ και συμπαίκτης του Νοβίτσκι και του Τζέισον Κιντ μπροστά σε 20.000 κόσμο και όχι σαν 7ος μπροστά σε 300 με αντίπαλο την Ελευσίνα και συμπαίκτη τον Καλλέ...Εσείς? Για σκεφτείτε το λίγο...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου